---

 

---

Na een klein beetje geslapen te hebben, landen we om kwart over zeven in Johannesburg. Er staat een lange rij bij de douane, maar een medewerker haalt de gezinnen met kinderen er uit. Wij mogen bij het loket voor Zuid-Afrikaanse paspoorthouders. Daarna kunnen we de tassen ophalen. Deze vinden we ook heel snel. In de aankomsthal speuren we naar een bordje van een medewerker van Bushlore. Er zijn genoeg andere bordjes, maar geen Bushlore te bekennen. Een paar weken geleden heb ik onze aankomsttijd doorgegeven aan Bushlore, maar verder hebben we geen contact gehad. Misschien zijn ze ons vergeten? Een medewerker van het vliegveld ziet ons zoeken, en biedt aan om ons te helpen. Hij belt het kantoor van Bushlore op en geeft de telefoon dan aan Johnny. Er is iemand onderweg naar ons toe, maar hij stond in de file. Johnny vertelt dat we in aankomsthal A staan te wachten, maar het is eigenlijk B. We besluiten om ons op te splitsen. Johnny gaat met Niels naar vertrekhal A en ik blijf met Martijn in B. Niet lang daarna komt Rob van Bushlore ons dan toch halen.

 Bij Bushlore staat onze auto al klaar. Rob laat zien hoe de daktenten werken,wat eigenlijk vrij eenvoudig is. We hadden verwacht dat we wat meer ruimte voor onze spullen in de achterbak hadden. Op de site van Bushlore stond een plaatje met een uitschuiflade waar de opbergkratten in stonden. Die hebben we niet, we moeten alle kratten en onze tassen in de achterbak kwijt zien te raken. We krijgen nog een paar lege kratten mee, voor de levensmiddelen.

Rob heeft ons de weg vertelt naar de dichtsbijzijnde supermarkt. Het blijkt een kleine Spar te zijn, die lang niet alles heeft wat we willen hebben. We slaan snel wat brood en ontbijtspullen in, en rijden daarna naar Sondela, een natuurreservaat met camping, bungalows en een wildlife centre, waar ze gewonde dieren opvangen.

Bij de ingang Sondela geven we aan, dat we op de camping willen staan. De bewaker vraagt of we een reservering hebben. Deze hebben we niet, en we moeten van hem eerst met de receptie bellen om te vragen of we op de camping kunnen staan. Na het invullen van het registratieformulier, dit zullen we nog vaak tegenkomen, mogen we door de poort. Onderweg naar de receptie zien we de eerste zebra, en een paar impala's. Bij de receptie moeten we ook weer formulieren invullen, voor de camping en voor het wildlifecentre en dan ook nog een om onze gegevens in het computersysteem in te voeren. We geven aan dat de gegevens al op het andere formulier staan, maar van het meisje bij de receptie moeten we toch nog het formulier invullen, omdat ze dit ook in een archief bewaren. In ruil voor alle moeite krijgen we wel een welkomstdrankje met pannekoeken aangeboden, en twee zakken brandhout die ons later nog goed van pas komen.

We hebben een plaatsnummer toegewezen gekregen voor de camping, die vrijwel leeg is. Er staan nog twee andere caravans. Onze toegewezen plek ligt onder de bomen, maar omdat het toch niet zo heel warm is staan we liever in de zon. Van de medewerker van de camping mogen we gelukkig staan waar we willen. Johnny begint met het uitklappen van de tenten. Hij krijgt gelijk zijn vingers klem te zitten in de uitschuiftrap. Rob had de trap niet vastgezet na de demonstratie. Gelukkig gaat de tweede tent wel goed. We pakken alle slaapzakken en lakens en handdoeken, die netjes verpakt zitten in plastic, uit en richten de slaaptenten in. We hebben twee tassen bij ons, die boven op elkaar moeten staan in de achterbak en verdelen het zo dat we de kleren die we nodig hebben in de bovenste tas hebben.

Na deze reorganisatie hebben we wel zin in de aangeboden pannekoekjes. De zebramangoestjes die op het grasveld liepen toen we aankwamen, zijn jammer genoeg weg, maar er staat een springkussen en een boomhut, waarin de jongens zich kunnen vermaken, en er is een soort kinderboerderij met schapen en schildpadden. De zon gaat bijna onder en het wordt gelijk en stuk kouder. We brengen het brandhout naar de auto, halen onze jassen op en gaan eten bij het restaurant waar een lekker vuurtje brand.

Erg moe duiken we vervolgens ons bed in. We hebben een thermohemd onder de pyama's aangedaan, maar worden toch nog wakker van de kou. We trekken nog maar wat extra kleren aan.